Hodowla Gończy polski

Gdyby w kilku słowach opisać rasę gończy polski można byłoby powiedzieć: majestatyczny wygląd połączony z niebywałym oddaniem, ponadprzeciętną inteligencją, energicznym temperamentem oraz niebywałą odwagą. Rasa gończy polski to jednak pies zdecydowanie nie dla każdego. Warto zagłębić się nie tylko w historię tej rasy, ale również w cechy osobowości, potrzeby i predyspozycje, aby podjąć słuszną decyzję i być zadowolonym właścicielem szczęśliwego psa.

Na co zwrócić uwagę wybierając hodowcę?

Zanim zdecydujemy się na zakup gończego polskiego warto dowiedzieć się kilku istotnych informacji o hodowcy. W pierwszej kolejności hodowla powinna być zarejestrowana w Związku Kynologicznym w Polsce, gdyż tylko taka rejestracja uprawnia do wydania takich dokumentów jak: metryka urodzenia oraz rodowód. Hodowca zobowiązany jest też wydać nowemu właścicielowi książeczkę zdrowia psa, w której znajdą się niezbędne wpisy dotyczące przebytych zabiegów medycznych, chorób oraz szczepień.

Ważne są też aspekty etyczne. Dobry hodowca zobowiązany jest do otoczenia psów należyta opieką, zapewnienia im właściwych warunków bytowych oraz dobrze zbilansowanego pożywienia, ochrony suk przed przypadkowym kryciem oraz regularnych wizyt weterynaryjnych i przestrzegania kalendarza szczepień.

Ile kosztuje szczeniak gończego polskiego z hodowli?

Nigdy nie należy kupować psa z pseudo-hodowli. Po pierwsze dlatego, że działają one nielegalnie, a po drugie najczęściej nie zapewniają czworonogom należytych warunków bytowych (przetrzymują je w skandalicznych warunkach, zaniedbują sprawy zdrowotne czy związane ze szczepieniami czy socjalizacją).

Cena szczeniaka gończego polskiego waha się w przedziale między 2500, a nawet 4000zł i zależna jest od kilku czynników: od renomy hodowli, osiągnięć przodków itd.

Najlepsze hodowle gończych polskich

• Gończa Melodia
• Goniąc Tęczę
• Kaszubski Gon
• Kozłowska Gończa Wataha
• Mrokowska Sfora
• Nunarak
• Park Welski
• Tatarska Zagroda
• Z Grającego Boru
• Z Kampinoskiego Matecznika
• Z Mieczownickiego Dworu
• Z Pogranicza Borów Iłżeckich

Historia rasy

Aby zrozumieć temperament gończego polskiego trzeba sięgnąć do korzeni tej rasy. Gończy polski został sprowadzony do Polski najpewniej z Francji, Włoch i Niemiec już w XIV wieku. Ich zadaniem było płoszenie zwierzyny i zaganianie jej w kierunku ustawionego do strzału myśliwskiego lub wpędzanie w zastawione sidła. Polowania z nimi to stara tradycja łowiecka, którą niestety przerwała wojna, w trakcie której zlikwidowano wiele hodowli. Odbudowę populacji gończego polskiego po II wojnie światowej zawdzięczamy dwóm polskim kynologom: Józefowi Pawłusiewiczowi i Piotrowi Kartawikowi. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zarejestrowała rasę gończy polski w 2006 roku, a ciekawostką jest fakt, że jest to jedna z pięciu polskich ras psów na liście tej organizacji. Pozostałe to: owczarek podhalański, polski owczarek nizinny, chart polski i ogar.

Charakterystyka i wzorzec rasy

Gończy polski jest średniej wielkości psem o prostokątnej sylwetce i sprężystym oraz umięśnionym ciele.

Suki w kłębie powinny mieć 50-55cm, a psy 55-59cm. Wzorzec nie określa konkretnej wagi, ale zazwyczaj mieści się ona w przedziale 22-34kg. Średnia długość życia: 14-15 lat.

Głowa	O lekko wypukłej mózgoczaszce, dorównującej długością kufie, proporcjonalna do całości.
Guz potyliczny i stop	Słabo zaznaczone.
Nos	Czarny nos, o rozwartych nozdrzach, doskonale sprawdzający się w pracy węchowej.
Wargi	Lekko obwisłe, mięsiste.
Zgryz	Nożycowy.
Oczy	Średniej wielkości, lekko skośne, o miłym łagodnym wyrazie, w ciemnych odcieniach brązu.
Uszy	Obwisłe, kształtu trójkąta zaokrąglonego na końcu, osadzone nisko, pokryte krótka jedwabistą sierścią.
Szyja	Bardzo dobrze umięśniona, dość gruba, skóra na szyi lekko obwisła, bez podgardla.
Kłąb	Dobrze zaznaczony.
Tułów i klatka piersiowa	Umięśniony tułów, o szerokiej klatce piersiowej i lekko podkasanym brzuchu.
Kończyny przednie	Proste i równoległe, skośnie ustawione łopatki, zwarte łapy o lekko wysklepionych palcach i czarnych pazurach, opuszki łap o grubej skórze.
Kończyny tylne	O szeroko rozstawionych udach, dobrze umięśnione, o nisko osadzonych stawach skokowych.
Ogon	Dobrze umięśniony, średniej długości, długością sięga do stawu skokowego, szablasto wygięty.

Sierść przedstawicieli tej rasy jest gładka i sztywna. Wyróżnia się dużym połyskiem i ściśle przylega do ciała. W okolicach uszu i na głowie włos jest niezwykle delikatny i jedwabisty. Podszycie gęste, obfitsze zimą, słabsze latem.

Najczęściej występującym umaszczeniem gończego polskiego jest czarne z podpaleniem. Co ciekawe wzorzec dopuszcza także barwę czekoladową oraz rudą w jasnym odcieniu, choć jest ona niezwykle rzadko spotykana.

Charakter psa

Rasa gończy polski powstała w celu pomocy przy polowaniach, dlatego pies ten ma ogromne zapotrzebowanie na ruch, wybitny węch oraz silny instynkt łowcy. Myśliwskie zapędy pies realizuje podczas spacerów w lesie, gdzie zainteresuje się niemalże każdą dziką zwierzyną. W mieście jego celem mogą stać się ptaki oraz koty. Jego wychowanie i socjalizacja bywają żmudne, ale prawidłowe i regularne ćwiczenia są konieczne, aby okiełznać jego żywiołowy temperament i nauczyć go panujących zasad. Gończy polski to rasa niezwykle inteligenta, warto więc zainwestować w jego profesjonalne wychowanie i szkolenie.

Gończy polski każdego dnia musi otrzymywać solidną dawkę ruchu: może być idealnym kompanem w joggingu, jeździe na rowerze czy jeździe konnej. Brak ruchu spowoduje nudę, a w konsekwencji jest ryzyko zniszczenia wielu rzeczy.

Najlepszą aktywnością ruchową dla gończych polskich są różne zabawy węchowe połączone z tropieniem i aportowaniem oraz wszelkie aktywności zapewniające stymulację psychofizyczną. Można ukrywać smakołyki lub ulubione zabawki na otwartej, dużej przestrzeni tak, aby ich znalezienie było fizycznie wyczerpującym zajęciem. Ze względu na dużą samodzielność i niezależność konieczne staje się też budowanie silnej motywacji gończego do współpracy z człowiekiem.

Gończy posiada również silny instynkt stróża. Będzie on więc bacznie strzec swojego terytorium. Wobec obcych pies jest nieufny i podchodzi z dystansem, jednak nigdy nie jest agresywny. Przy nowo poznanych osobach zachowuje krótką rezerwę.
Gończy potrzebuje stałego kontaktu ze swoim właścicielem, lubi otrzymywać dużo uwagi i zainteresowania, za co odwdzięcza się bezgranicznym oddaniem i czułością. Gończy może być doskonałym stróżem domowego ogniska, nieprzejawiającym agresji. Dobrze wyszkolony i wychowany gończy polski jest psem posłusznym i zrównoważonym.

Czy gończy polski dużo szczeka?

Gończy polski nie jest psem hałaśliwym, ale z uwagi na silny instynkt łowcy i stróża może obszczekiwać gości czy przechodniów, nie wykazując jednak żadnej agresji. Raczej należy do ras, które nie szczekają bez wyraźnego powodu.

Podejście do dzieci i innych psów

Dobrze wychowany gończy polski jest niezwykle rodzinnym, przyjacielskim i oddanym członkiem rodziny. Do dzieci (zwłaszcza starszych) odnosi się przyjaźnie. Kontakt psa z małymi dziećmi bezwzględnie powinien odbywać się w obecności osób dorosłych z uwagi na możliwe, nieoczekiwane zachowania dziecka, które mogą wywołać u psa strach i w konsekwencji niezamierzony atak.
Jeśli chodzi o inne psy gończy polski uwielbia towarzystwo, to zdecydowania rasa stadna i kontakt z innymi psami jest dla niego wskazany. Warto jednak podkreślić, że socjalizacja z innymi zwierzętami (psami czy kotami) powinna rozpocząć się w okresie szczenięcym.

Zalecenia pielęgnacyjne

Z uwagi na krótką sierść pielęgnacja rasy gończy polski nie jest wymagająca i czasochłonna. Zaleca się co najmniej raz w tygodniu staranne wyczesywanie sierści włosianą lub gumową szczotką. Zawsze należy czesać psa z włosem – nigdy pod włos, aby nie uszkodzić struktury sierści. Podobne zalecenie dotyczy wycierania psa po kąpieli. Zabieg szczotkowania ważny jest zwłaszcza w okresie linienia tj. jesienią i wiosną, kiedy utrata sierści jest wzmożona.

Rasa gończy polski nie wymaga częstych kąpieli. Zabieg ten należy wykonywać średnio raz na 2-3 miesiące lub doraźnie, gdy pies pobrudzi się lub w czymś wytarza. Po kąpieli należy stosować specjalne odżywki do sierści, ponieważ z uwagi na strukturę włosa jest ona dość łamliwa i skłonna do przesuszenia. Kąpiąc psa w okresie zimowym należy dosuszyć sierść letnim strumieniem suszarki.

Na szczególną uwagę zasługują uszy, gdyż z uwagi na zamiłowanie gończego do pływania i biegania po lesie są one narażone na wiele niebezpiecznych czynników. Należy pamiętać o ich regularnej kontroli i przemywaniu, w przeciwnym razie może rozwinąć się niebezpieczne zapalenie uszu.

Kwestie zdrowotne

Gończy polski należy do rasy psów niezwykle wytrzymałych i odpornych. Świetnie radzi sobie zarówno z wysokimi, jak i niskimi temperaturami. W skrajnych warunkach środowiskowych potrafi być niezwykle wydolny. Nie straszne mu mroźne zimy ani upalne i wilgotne lata. W przeciwieństwie do innych ras nie jest obciążony dużym ryzykiem chorób genetycznych i występują one stosunkowo rzadko.

Gończy polski w roli pacjenta pojawia się w gabinecie weterynaryjnym głównie z powodu drobnych skaleczeń, skręceń czy zwichnięć (rzadziej złamań), które wynikają z jego niezwykle aktywnego trybu życia. Najczęściej w związku z udziałem w polowaniach u gończych polskich pojawiają się urazy palców czy skaleczenia opuszki. Również niewłaściwa pielęgnacja uszu (na przykład po pływaniu) sprawia, że rozwija się stan zapalny i często konieczna staje się wizyta u specjalisty.

Jeśli chodzi o najczęściej występujące u gończych choroby genetyczne możemy tutaj wymienić: dysplazję stawów biodrowych i łokciowych, zapalenie przewodu słuchowego oraz tzw. zespół rozszerzenia i skrętu żołądka. W porównaniu z innymi rasami psów (np. mopsami) lista ta jest ekstremalnie krótka.

Żywienie

Kwestia żywienia gończego polskiego jest mocno indywidualna i zależy od stopnia aktywności fizycznej psa. Pełnowartościowa gotowa karma dla psów ras średnich i dużych będzie dobrym rozwiązaniem, ale należy skonsultować z lekarzem weterynarii kaloryczność posiłków uwzględniając wiek psa, jego wagę i dzienną ilość ruchu. Dzienną porcję pokarmu należy podzielić na dwa lub 3 mniejsze posiłki, po spożyciu których zaleca się wypoczynek. Komponując jadłospis dla psa warto zwrócić uwagę, aby zawierał on optymalne ilości białka i węglowodanów, które są niezbędne przy niezwykle aktywnym trybie życia.
Pełnowartościowe przekąski są dozwolone, pod warunkiem, że stanowią maksymalnie 10% dobowego zapotrzebowania kalorycznego. Warto wykorzystywać je podczas wspólnej zabawy w tropienie czy aportowanie.

Wychowanie i szkolenie

Gończy polski to pies inteligentny i uparty, dlatego tak ważna jest konsekwencja, stanowczość i indywidualne podejście. Psy tej rasy są podatne na szkolenie i szybko rozumieją polecenia. Nie znoszą natomiast przymusu do wykonywania jakichkolwiek ćwiczeń i aktywności i w takich warunkach szybko się zniechęcają. Podczas szkolenia i socjalizacji gończego zabronione są metody oparte na przymusie czy przemocy. Szkolenie gończego polskiego powinno odbywać się z miłej atmosferze i być oparte na systemie nagród, czyli różnorodnych przysmakach czy wspólnych zabawach. Właściciel powinien być przede wszystkim cierpliwy, stanowczy i konsekwentny. Gończy nie lubi też bezczynności, dlatego zarówno w trakcie szkolenia oraz później jego opiekun musi wykazać się kreatywnością w organizowaniu czasu i zabaw.

Dla kogo gończy polski?

Rasa gończy polski to zdecydowanie pies nie dla każdego. Pomimo jego łagodnego usposobienia i niezwykłego oddania to pies mający niespożyte pokłady energii, które regularnie muszą być uwalniane. Jego właściciel powinien być osobą aktywną, która ma czas na konsekwentne wychowywanie i zapewnienie psu optymalnej dawki ruchu w różnych formach i miejscach. Gończe to psy inteligentne i dobrze wiedzą oraz sprytnie wykorzystują fakt, że właścicielowi zaczyna brakować stanowczego podejścia.

Nie jest on polecany niedoświadczonym osobom, które szukają kompana do wspólnego oglądania telewizji na kanapie czy nieustannych drzemek w ciągu dnia. Brak ruchu spowoduje, że gończy próbując uwolnić zasoby energii zacznie niszczyć domowy dobytek i rzeczy osobiste (meble, buty).

Wady i zalety rasy

Niewątpliwą zaletą rasy gończy polski jest wyjątkowo silne zdrowie i odporność fizyczna, które nie narażą właściciela na wydatki związane z jego zdrowiem. Gończy nie wymaga specjalistycznej i codziennej pielęgnacji, co również działa na jego korzyść, gdyż wbrew pozorom zabiegi tego typu wymagają sporo czasu i zaangażowania.

Wadą natomiast (choć to dość subiektywne i zależy mocno od usposobienia właściciela) jest konieczność dostarczenia mu dużej dawki ruchu. Dla osób, które preferują raczej statyczny tryb życia będzie to dużą przeszkodą. Kłopotliwe też bywa jego wychowanie, jeśli brakuje powtarzalności, stanowczości i konsekwencji. Z uwagi na silny instynkt łowiecki właściciele gończych polskich często skarżą się, że psy uciekają z posesji czy w trakcie spaceru (najczęściej, gdy wytropią dziką zwierzynę lub wyczują w pobliżu obcego kota).

Gończy polski to wierny i oddany przyjaciel, doskonały stróż z silnym instynktem łowieckim i zmysłem orientacji, który najlepiej będzie się czuł u boku opiekuna kochającego ruch i aktywność fizyczną. Nie straszna mu mroźna zima, lodowata woda czy tropikalny upał. Jego wytrzymałość, wydolność i doskonały stan zdrowia klasyfikują go jako jedną z najbardziej odpornych ras psów. Jego wychowanie, szkolenie i socjalizacja wymagają zaangażowania, wysiłku, ale nade wszystko stanowczości i konsekwencji. Wysiłki te zaowocują posłuszeństwem i dobrym ułożeniem, które przełoży się bezpośrednio na kontakty psa z innymi domownikami, również tymi czworonożnymi.

Gończy nie wymaga zaawansowanej pielęgnacji ani specjalistycznego żywienia. Wymaga natomiast dostarczania optymalnego do jego trybu życia zapotrzebowania kalorycznego, którego podstawą będzie białko i węglowodany. Jeśli rozważasz zakup psa rasy gończy polski warto zwrócić uwagę na hodowcę, jego pozwolenia i certyfikaty oraz całokształt jego podejścia do psów. Należy unikać niewiarygodnych hodowców oraz bezwzględnie wystrzegać się pseudo-hodowli, aby nie dołożyć swojej cegiełki w krzywdzenie zwierząt.