Kaszak u psa – przyczyny powstawania, objawy i leczenie
Kaszaki są bardzo powszechne u psów. Termin „kaszak” odnosi się do łagodnej zmiany skórnej w tkance podskórnej. Dokładniej jest to cysta, czyli mała jama wypełniona treścią. Kaszaki to najczęściej spotykane zmiany skóry. Zaliczany jest do nowotworów łagodnych. Z reguły powstają w okolicach mieszków włosowych lub gruczołów łojowych, dlatego określane bywają często jako torbiele naskórkowe lub torbiel e łojowe. Kaszaki u psów mogą mieć różne rozmiary. Nie zawsze konieczne jest usunięcie tej zmiany skórnej u zwierzaka. Ogólnie jednak warto przyglądać się im uważnie, aby nie stanowiły zagrożenia dla zdrowia ukochanego czworonożnego przyjaciela.
Kaszak u psa – przyczyny powstawania
Kaszaki u psów to najczęściej spotykane guzy skóry, które powstają w okolicy mieszków włosowych. Są również znane jako torbiele naskórkowe lub torbiele łojowe.
Wszystko zaczyna się od zatkanego gruczołu łojowego. Skóra psa regularnie wytwarza sebum, aby zapewnić jej stałe nawilżenie. Jednak maleńkie cząsteczki włosów, martwe komórki naskórka i zaschnięte resztki sebum mogą z czasem gromadzić się w porach skóry. Im dalej postępuje blokada, tym większe ryzyko, że gruczoły zostaną całkowicie zablokowane. Oznacza to, że sebum nie może być już równomiernie rozprowadzone na powierzchni skóry. Powstaje torbiel – tak zwany kaszak. Początkowo jest to maleńka, czarna kropka. Rozmiar zmienia się w ciągu kilku dni lub tygodni, tak że po pewnym czasie na ciele chorego zwierzęcia można zobaczyć strukturę podobną do piłki tenisowej.
Czy wizyta u lekarza weterynarii jest konieczna, czy też drobne guzki na skórze są nieszkodliwe?
Sam kaszak nie jest szkodliwy. O ile nie przeszkadza zwierzęciu, nie wymaga leczenia pozostać. Jednak szczególnie duże zmiany na niekorzystnych częściach ciała, takich jak szyja lub łokcie są zazwyczaj niewygodne dla psa. Kaszaki mogą również ulec zakażeniu, przypominając ropień. W takich przypadkach należy jak najszybciej zabrać psa do lekarza weterynarii. Specjalista usunie kaszaka chirurgicznie.
Właściciel nigdy nie powinien samodzielnie usuwać kaszaków. Może to spowodować niebezpieczne zapalenie. Jeśli nie ma pewności, czy zmiana skórna u psa jest kaszakiem, lepiej zabrać psa do weterynarza, który zbada psa i zadecyduje, czy potrzebne jest leczenie.
Nie zawsze jest potrzeba działania. Kaszak nie wygląda szczególnie atrakcyjnie, ale dopóki nie przeszkadza to psu ani nie wpływa na jego mobilność, leczenie nie jest konieczne. Jednak wielu właścicieli psów ma tendencję do traktowania kaszaków „na własną rękę” i wyciskania ich. Na powierzchni dłoni znajdują się miliardy maleńkich bakterii. Mogą one dostać się do porów skóry psa, tak że prędzej czy później pojawi się bolesny stan zapalny. Jeśli chcesz usunąć kaszaka u swojego psa, zawsze powinieneś skontaktować się z doświadczonym lekarzem weterynarii. Najlepszym wyborem jest zawsze fachowa pomoc.
Czym jest kaszak u psa? Czy guzki skóry są niebezpieczne?
Aby skóra nie była wysuszona, jest natłuszczana sebum. Gruczoły łojowe wytwarzają wydzielinę i w uwalniają ją na zewnątrz. Gruczoły mogą czasami zostać zatkane martwymi komórkami skóry lub wysuszonym sebum. W rezultacie sebum nie jest już rozprowadzane na skórze, ale gromadzi się w przewodzie wydalniczym gruczołu — tworzy się kaszak.
Czasami kaszak tworzy się przed urodzeniem psa. Często staje się to zauważalne, gdy pies rośnie, a torebka wypełnia się martwymi komórkami skóry. Uważa się, że jest to choroba genetyczna. Jednak urazy, np. od ukąszenia kleszcza lub ciernia, mogą również spowodować kaszak u psa.
Tak więc kaszaki są nagromadzeniem wydzieliny gruczołowej, martwych komórek skóry i tłuszczu, które razem tworzą torbiel. Inne nazwy guzków skórnych to torbiele naskórkowe lub torbiele łojowe. Mogą być tak małe, jak ziarno gorczycy lub tak duże, jak jajko kurze. Torbiele rosną bardzo powoli i często nie są zupełnie widoczne, dopóki nie urosną.
Często nie są zauważane, dopóki nie są trochę większe. Z reguły właściciel zauważa zmianę podczas głaskania psa. Sierść na kaszaku jest zwykle niezmieniona, więc często zmiana pozostaje niewidoczna wizualnie, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Konsystencja jest zwykle od jędrno-elastycznej do gruboziarnistej. Kolejnymi cechami charakterystycznymi są: wyraźne rozgraniczenie, a także możliwość przemieszczania się, czyli mobilność wraz ze skórą lub tkanką podskórną. Z reguły kaszaki nie są bolesne, chyba że są w stanie zapalnym – wtedy wymagane jest leczenie.
Kaszaki są jędrne, ale jednocześnie elastyczne. Można przesuwać je na skórze w przód i w tył. Zatkany przewód gruczołu łojowego może być widoczny jako mała czarna kropka kaszaku. Torbiel łojowa szczególnie często dotyka bardzo owłosionych części ciała, pojawia się zazwyczaj na plecach lub karku. Zanim weterynarz będzie mógł leczyć kaszaka, musi go dokładnie zbadać.
Czy kaszak u psa może pęknąć?
Im więcej sebum, martwych komórek naskórka i innych zanieczyszczeń osadza się w porach skóry, tym większy staje się kaszak. W związku z tym rozsądne jest założenie, że psia kaszak mogłaby pęknąć. W rzeczywistości to jest możliwe. Jednak guzek rośnie bardzo wolno, dzięki czemu skóra czworonożnego przyjaciela może dostosować się do tego rozwoju i odpowiednio się rozciągnąć.
Kaszak u psa – diagnostyka
W przypadku podejrzenia kaszaków, psa należy zabrać do lekarza weterynarii. Wizyta u weterynarza jest ważna, ponieważ zmiana może być również złośliwą zmianą skórną. Weterynarz dokładnie bada psa, przygląda się i dotyka zmiany skórnej i często pobiera małą próbkę jej zawartości. Treść kaszaka zazwyczaj ma bardzo typowy wygląd, więc podejrzenie diagnozy można już w praktyce postawić, badając zawartość gołym okiem i pod mikroskopem. W razie wątpliwości zawartość próbki można również zbadać w laboratorium.
Ponieważ istnieje wiele zmian skórnych, które nie zawsze można jednoznacznie odróżnić, w indywidualnych przypadkach może być pomocna biopsja cienkoigłowa. W tym badaniu, które można przeprowadzić dość łatwo i które również nie obciąża zwierzęcia, z danej tkanki usuwa się kilka komórek za pomocą strzykawki i kaniuli. Po odpowiednim przygotowaniu są one badane pod mikroskopem. W ten sposób można uniknąć zabiegu chirurgicznego, zwłaszcza u zwierząt, które są narażone na zwiększone ryzyko znieczulenia z powodu wieku, choroby lub otyłości.
Jakie są możliwości leczenia kaszaków u psa?
Jeżeli kaszak jest mały, niepozorny i nie przeszkadza psu, to z reguły pozostawia się go do obserwacji. Większe zmiany lub te na częściach ciała, w których występuje zwiększone ciśnienie — na przykład na szyi lub w okolicach łokci — można usunąć chirurgicznie.
Kiedy kaszak ulegnie zapaleniu lub zakażeniu ropą, przypomina ropień i należy go rozciąć i przepłukać. W takim przypadku, aby go usunąć, należy poczekać aż całkowicie minie infekcja.
Kiedy zakażony kaszak pęka, istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się bakterii po całym ciele. Z tego powodu niektórzy lekarze weterynarii zalecają profilaktyczne usuwanie już niezainfekowanych kaszaków.
Niezainfekowany kaszak jest usuwany w całości. W tym celu psa zazwyczaj należy poddać znieczuleniu ogólnemu. Sama operacja jest prosta i można ją przeprowadzić w krótkim czasie. Stosując dzisiejsze anestetyki nowej generacji, ryzyko anestezjologiczne jest minimalne, ale zawsze należy dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka operacji. W zależności od wielkości kaszaka wymagana jest określona liczba szwów, a pies nie może lizać ani gryźć rany pooperacyjnej do momentu usunięcia szwów. Szwy usuwa się z reguły po około dziesięciu dniach. W zależności od umiejscowienia i rozległości szwu wymagany kołnierz szyjny lub bandaż. Pies otrzymuje środki przeciwbólowe i w razie potrzeby antybiotyki.
Jak już wspomniano powyżej, mniejszych i nieuciążliwych kaszaków zazwyczaj nie trzeba leczyć. Jeśli są duże i utrudniają psu funkcjonowanie, chirurgiczne usunięcie ma sens. Ważne jest, aby usunąć całą zmianę wraz z przewodem gruczołu łojowego. W przeciwnym razie szybko może się rozwinąć nowy kaszak. Jeśli wystąpiła infekcja, zazwyczaj psu trzeba podać antybiotyk.
Zawsze ważna jest rozsądna kontrola pooperacyjna, podczas której weterynarz co kilka dni sprawdza ranę i dobrze ją oczyszcza. Właściciele często otrzymują odpowiednie instrukcje, jak prawidłowo pielęgnować ranę pooperacyjną.
Nawet jeśli podejrzewasz, że guzek jest nieszkodliwą zmianą, powinieneś zabrać psa do weterynarza. W niektórych przypadkach naroślami mogą być inne zmiany skórne, na przykład zmiany rakowe, które wymagają leczenia.
Prognoza
W pierwszej kolejności należy obserwować małe, niezainfekowane kaszaki zlokalizowane w dogodnych, nieuciskających się miejscach. Jeśli urosną lub zaczną przeszkadzać psu, należy rozważyć ich usunięcie.
Przy usuwaniu niezainfekowanych kaszaków rokowanie jest zwykle dobre. Ważnym punktem jest lokalizacja kaszaka — w zależności od lokalizacji nacięcie i przebieg szwu może być proste lub bardziej skomplikowane.
W przypadku zainfekowanego kaszaka rokowania zależą od rodzaju, rozległości oraz czasu trwania infekcji.
Kaszaki u psów są nieszkodliwymi zmianami, które zwykle można z powodzeniem leczyć. Jednak zawsze należy skonsultować się z weterynarzem w przypadku każdej zmiany skórnej czworonożnego przyjaciela, aby wykluczyć, że jest to nowotwór złośliwy.
Kaszaki u psów — profilaktyka
Specjalna profilaktyka jest prawie niemożliwa, jednak, w przypadku stosowania obroży lub szelek, należy zadbać o to, aby były dobrze dopasowane i nie powodowały ucisku.
Główną przyczyną powstania worka kaszy jest zatkany gruczoł łojowy. Aby wspomóc prace gruczołów łojowych, można wykonywać regularne masaże psa. Regularne szczotkowanie może pomóc w usunięciu wysuszonego sebum lub martwych komórek skóry z powierzchni skóry. Nie ma metody, która mogłaby w 100 procentach pomóc w zapobieganiu rozwojowi kaszaków. W przypadku obrzęków lub guzków, które nie zostały wyjaśnione, zdecydowanie należy zasięgnąć porady lekarza weterynarii.
Jeśli zauważyłeś podejrzany guzek na skórze u swojego psa, zadzwoń do weterynarza i umów się na wizytę w ciągu najbliższych kilku dni.