Hodowla Shiba inu

Hodowla Shiba inu
Shiba inu

Shiba inu to stara, japońska rasa psa, która jakiś czas temu trafiła na zachód i zyskała sporą popularność. Oryginalnie psy te były wykorzystywane przede wszystkim do polowań. Dziś – jak większość ras – pełnią przede wszystkim funkcję psów do towarzystwa. Co warto wiedzieć o shiba inu? Skąd wzięły się te psy? Jaki jest ich charakter i wymagania?

Jak wybrać dobrą hodowlę Shiba inu?

Wybierając szczeniaka z hodowli, należy pamiętać o kilku, podstawowych zasadach. Przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na jakość samej hodowli. Dobrze jest przed zakupem upewnić się, że miejsce zapewnia swoim psom odpowiednie warunki życia, a właściciel dba o nie należycie i zapewnia im realizację potrzeb. Powinno się w pierwszej kolejności zapoznać z opiniami na temat hodowli, którymi klienci chętnie dzielą się w Internecie. Dobrym pomysłem może być również wcześniejsze spotkanie się z właścicielem i samodzielne zobaczenie, w jakich warunkach trzymane są psy. Jeżeli właściciel nie chce się na to zgodzić, to warto potraktować to, jak sygnał ostrzegawczy. Dobre hodowle przeprowadzają badania genetyczne psów, które dopuszczone są do rozmnażania, dzięki czemu eliminuje się ryzyko występowania chorób warunkowanych genetycznie. Ważne jest również to, jak traktowane są szczeniaki niespełniające wymagań rasowych (takie rodzą się we wszystkich hodowlach). Jeżeli są usypiane, to miejsce takie powinno się omijać szerokim łukiem.

Shiba inu cena

Szczeniak psa rasy Shiba inu pochodzący z dobrej hodowli może kosztować 7-8 tys. zł.

Najlepsze hodowle Shiba inu

Historia rasy shiba inu

Historia psów rasy shiba inu sięga zamierzchłych czasu. Dane archeologiczne mówią, że bardzo podobne psy (prawdopodobnie przodkowie shiby) były hodowane w górzystym regionie Chubu (centralna część największej japońskiej wyspy – Honsiu). Wykorzystywano je tam jako pomoc w polowaniu na ptaki i inną, drobną zwierzynę. Po tamtych czasach psom tej rasy pozostał bardzo silny instynkt łowiecki. „Inu” to w języku japońskim słowo określające psa. „Shiba” może być przekształconym słowem odwołującym się do nazwy regionu, z którego pochodzą. Są na ten temat jednak inne teorie i najczęściej mówi się, że pochodzenie nazwy jest niejasne. Przez setki lat shiba inu były hodowane i używane do polowań, a świat zewnętrzny o nich niewiele wiedział. Dopiero w dziewiętnastym wieku, kiedy Japonia bardziej otworzyła się na obce wpływy, rasa ta została dostrzeżona. Do kraju zaczęto sprowadzać wtedy zachodnie rasy psów myśliwskich, które często krzyżowane były z shibą. Po jakimś czasie psy czystej rasy prawie zanikły i zachowały się tylko w izolowanych, górskich rejonach. W latach dwudziestych i trzydziestych dwudziestego wieku dostrzeżono w Japonii potrzebę uratowania zanikającej rasy psa i rozpoczęto jego hodowlę. Na szczęście działania te przyniosły pozytywny skutek. W dzisiejszych czasach shibie nie tylko nic nie grozi, ale ma się coraz lepiej. Obecnie przedstawicieli tej rasy znaleźć można praktycznie na całym świecie.

Shiba inu opis rasy

Shiba inu jest rasą starą, o bardzo wyraźnych cechach odróżniających ją od psów innych ras. Shiba to pies raczej niewielki. Samce osiągają wzrost maksymalnie 41 centymetrów, a suki są nieco mniejsze – do 28 cm wzrostu. Masa ciała zazwyczaj nie przekracza dziesięciu kilogramów. Pies robi zasadniczo wrażenie dość dobrze zbudowanego.

Grzbiet jest prosty, a klatka piersiowa dość szeroka. Nogi powinny być mocne i dobrze umięśnione. Chód jest u zdrowego psa sprężysty i elegancki. Piesek ma bardzo charakterystyczny, mocno zakręcony i noszony najczęściej do góry ogon. Najbardziej charakterystyczna jest jednak jego głowa. Pies dość szeroką czaszkę, a stop jest bardzo wyraźnie zaznaczony. Czarny nos, trójkątne uszy i średniej wielkości oczy nadają shibie nieco lisiego wyglądu. Pies ma dwa typy włosów. Podszerstek jest bardzo krótki, a sztywne włosy okrywowe trochę od niego dłuższe. Włosy pokrywające ogon są znacznie dłuższe niż na reszcie ciała. Shiba ma kilka wariantów kolorystycznych, jednak najczęściej pojawiają się w nich trzy kolory: złoty, sezamowy, rudy i czarny. Często występującą u tej rasy cechą jest biała sierść na policzkach (również przyczynia się do charakterystycznego wyglądu piesków), piersi oraz brzuchu. Znaczenia takie nazywane są z jęz. japońskiego „urajiro”. W ostatnim czasie najbardziej popularne stały się psy w kolorze złoto białym – głównie za sprawą niezwykle popularnego internetowego mema „pieseł”.

GłowaZ dobrze zaznaczonym stopem i bruzdą czołową.
KufaUmiarkowanie gruba, zwęża się ku końcowi.
NosCzarny.
OczyMałe, z kącikami skierowanymi ku górze, ciemnobrązowe.
ZgryzNożyowy.
UszyTrójkątne, spiczaste, skierowane lekko ku przodowi.
SzyjaGruba i mocna przechodzi w równie mocny i prosty grzbiet.
Klatka piersiowaGłęboka, brzuch podkasany.
OgonOsadzony wysoko, noszony skręcony na grzbiecie lub sierpowaty.
KończynyProste i muskularne, a chód lekki i żwawy.

Charakter psów rasy shiba inu

Charakter psów rasy shiba inu należy raczej do złożonych. Przede wszystkim są to psy bardzo niezależne, które nie wymagają nieustannej uwagi ze strony człowieka. Ta niezależność bardzo często przejawia się jednak dużym przywiązaniem do wszystkiego, co pies uważa za swoją własność – zabawek, legowiska i jedzenia, które to rzeczy pies będzie starał się bronić przed innymi. Z drugiej strony shiba bardzo przywiązuje się do właścicieli. Nie są jednak psami bardzo otwartymi na ludzi i do obcych podchodzą raczej nieufnie. Najczęściej krąg zaufanych osób psa ogranicza się do rodziny, z którą mieszka i osób, które widuje bardzo często. Shiba dość dobrze radzi sobie z dziećmi, aczkolwiek nie jest to pies, który będzie pozwalał im na wszystko. Nie poleca się więc go pozostawiać samego z dziećmi najmniejszymi, które z psem mogą obchodzić się w sposób bardzo nieostrożny. Rasa powstała jako psy typowo myśliwskie i do dziś mają tendencję do polowania. Na spacerze shiba może więc chcieć puścić się w pogoń za napotkanym zwierzęciem i właściciel powinien zwracać na to uwagę. Psy te są bardzo energiczne i potrzebują sporo ruchu. Jeżeli im się go nie dostarczy, to będą się po prostu nudzić, co z całą pewnością nie przełoży się na pożądane przez właściciela zachowania. Shiby są dość inteligentne, a opisujący je właściciele regularnie używają słów takich, jak spryt i przebiegłość, co w pewien sposób świadczy o ich charakterze. Nie zawsze dobrze dogadują się z innymi pasami i pozostałymi zwierzętami domowymi, choć w tej kwestii wiele zależy od umiejętności osób opiekujących się pieskiem. Pies wymaga umiejętnej opieki albo intensywnego treningu pod okiem doświadczonego behawiorysty, dzięki czemu przeważą w nim jego pozytywne cechy, których ma wiele. Przy odpowiedniej opiece okazuje się, że to świetny, inteligentny towarzysz, który z całą pewnością dostarczy właścicielowi wiele radości.

Jak właściwie dbać o shinba inu?

Shiba inu zaliczane są do psów w typie ras pierwotnych. Nie potrzebują wiele, a ich pielęgnacja nie jest skomplikowana. Dość krótka i sztywna sierść nie wymaga częstego czesania. Wiosenne i jesienne linienie nie jest zbyt intensywne, choć oczywiście występuje i psa należy wtedy od czasu do czasu przeczesać, dzięki czemu nie będzie roznosił on wypadających kłaków po całym domu. Poza tym psy same dbają dość dobrze o swoją czystość. Shiba inu mają dobrze rozwinięty instynkt samodzielnego czyszczenia się przez wylizywanie, dzięki czemu są to po prostu psy czyste. Psa tej rasy można kąpać spokojnie nie częściej niż dwa albo trzy razy w roku. Stojące i mocno owłosione od wewnątrz uszy wymagają tylko podstawowej pielęgnacji.

Karmienie psa

Żywienie psów tej rasy również nie jest skomplikowane. Pamiętać należy jednak o jednym – shiba inu mają dużą skłonność do objadania się. Opiekun powinien zatem kontrolować ilość spożywanego przez psa jedzenia, które powinno być ściśle reglamentowane. Najlepiej przestrzegać zaleceń producenta karmy, a w przypadku podawania jedzenia przygotowywanego samodzielnie dobrze jest skonsultować się z doświadczonym weterynarzem, albo psim dietetykiem. To bardzo ważne, ponieważ shiba, który będzie dostawał za dużo jedzenia, dosyć szybko przybierze na wadze, co na pewno przyczyni się do spadku aktywności fizycznej i dalszych problemów zdrowotnych. Zasadniczo na jakość karmy powinno zwracać się uwagę tak samo, jak w przypadku innych ras psów. Dobrze jest wybierać karmy odpowiednio zbilansowane, a najlepiej takie, które składają się w większości z jak najmniej przetworzonego mięsa, owoców i warzyw. Zbyt duża ilość produktów zbożowych w karmie nigdy nie jest dla psa korzystna i w dłuższej perspektywie może prowadzić do poważnych problemów gastrycznych. Shiba inu dość dobrze reagują na dietę BARF, choć każdą, radykalną zmianę dietetyczną powinno wprowadzać się powoli i stopniowo, a najlepiej pod kontrolą specjalisty.

Ile ruchu potrzebują te psy?

Kondycja fizyczna to oczywiście nie wszystko i należy odpowiednio zadbać również o zdrowie psychiczne pieska. Warto powtórzyć to jeszcze raz: shiba inu są psami typowo myśliwskimi, intensywnie pracującymi. Nie można zatem traktować ich jak kanapowców i psów-zabawek. One po prostu potrzebują dużo ruchu i angażujących aktywności fizycznych. Po tym względem są one tez rasą dość łatwą w opiece. Shiba na pewno zainteresuje się rzucanym mu patykiem, czy zabawką i skłonienie go do biegania na pewno nie będzie trudne. Na pewno potrzebne są mu długie spacery. Najlepiej, jeżeli przynajmniej raz dziennie (oprócz standardowych spacerów na siku) pies wyjdzie na długi spacer, na którym będzie mógł się wyszaleć. Nie można o tym zapominać, ponieważ zaniedbane pod tym względem shiby dość łatwo się nudzą. Jeżeli nie zapewni im się odpowiedniej dawki aktywności, to zorganizują ją sobie same. W tym przypadku najczęściej przejawia się to niszczeniu przedmiotów i ogólnym demolowaniu domu, kiedy opiekun nie patrzy. Brak dbałości o psychiczne potrzeby psa jest najczęściej popełnianym przez właścicieli shiba inu błędem. W dużej mierze wynika to z wyglądu pieska, który przypomina nieco zabawkę i tak czasem jest traktowany. Należy pamiętać jednak, że zanim trafiły do naszych domów, shiby biegały po japońskich górach i za radością pomagały w polowaniu na drobną zwierzynę, a najlepiej czuły się na świeżym powietrzu.

Shiba inu – problemy ze zdrowiem

Tak jak wszystkie rasowe psy shiby również mają swoje charakterystyczne problemy ze zdrowiem, choć z drugiej strony na pewno nie należą one do ras chorowitych. Shiba inu mają dość wrażliwy układ pokarmowy. Dlatego też powinno im się podawać jedzenie odpowiedniej jakości. Szczególnie niekorzystne są szybkie zmiany karmy. Nie jest to dobry pomysł u psów żadnej rasy, ale w tym przypadku problemy gastryczne są przy takim powstępowaniu gwarantowane. Nową karmę należy więc wprowadzać bardzo powoli i zawsze stopniowo. Dużym problemem jest również tendencja do tycia, dlatego psy powinny dostawać zawsze ściśle wyliczoną ilość jedzenia. Generalnie shiby są łakomczuchami i mogą przejawiać tendencję do szukania jedzenia w domu i na spacerach. Na pewno nie należy dawać im niczego w czasie ludzkich posiłków, bo na pewno sobie to zapamiętają i oduczenie ich proszenia o jedzenie nie będzie łatwe. Na spacerach dobrze jest zachować czujność i reagować, kiedy pies próbuje zjeść coś, co może mu zaszkodzić. Zdarza się u nich dysplazja stawów biodrowych i zwichnięcia rzepki. Najczęściej dotyczy to psów starszych i z nadwagą (co jest niestety powszechne). Tendencja do dysplazji stawów jest bardzo ważną informacją dla osób, które mieszkają na wyższych piętrach w blokach. Shiba inu jest na tyle niewielkim psem, że częste schodzenie po schodach nie jest dla niego korzystne. Powinien jeździć windą, a jeżeli nie jest to możliwie, to warto rozważyć jego znoszenie. Psy tej rasy mogą mieć również tendencję do alergii, co tym bardziej powinno skłaniać do karmienia ich wyłącznie karmą odpowiedniej jakości. Czasem rozwija się u nich jaskra, dlatego kontrola wzroku powinna być stałym punktem wizyt u weterynarza.

Shiba inu w domu – o czym należy pamiętać?

Decydując się na pieska rasy shiba inu trzeba pamiętać o kilku prostych kwestiach. Przede wszystkim pies jest dość niezależny. W domu będzie potrzebował swojej własnej przestrzeni. Dobrze jest zorganizować mu miejsce na legowisko, w którym nikt nie będzie zakłócał jego spokoju, a w którym pies będzie mógł się po prostu schować, kiedy będzie tego potrzebował. Kontakt z opiekunem jest jednak ważny. Shiby nie potrzebują stałej uwagi ze strony ludzi, ale nie oznacza to, że dobrze znoszą długie i częste rozstania. Jeżeli pies ma często zostawać w domu na długie godziny, to należy stopniowo go do tego przyzwyczajać. Psy nie szczekają dużo, ale są raczej czujne i odważne i na pewno dadzą właścicielom znać o jakimkolwiek zagrożeniu. Mogą być używane jako psy stróżujące, ale nie powinny być pozostawiane na długo same i potrzebują regularnego kontaktu z jednym opiekunem. Zapewnienie im odpowiedniej dawki ruchu i angażujących zajęć jest konieczne. Inaczej bardzo szybko będą się nudzić i poszukają sobie zajęcia na własną rękę. Dla właściciela będzie to najczęściej oznaczać pogryzione przedmioty w domu. Przynajmniej raz dziennie konieczny jest więc długi, intensywny spacer, na którym shiba się po prostu odpowiednio zmęczy. Nie jest to więc dobry pies dla osób, które nie mają na to czasu. Dobrą wiadomością jest to, że dla zaktywizowania shiby nie trzeba dużo. Nie ma konieczności biegania z nim, czy chodzenia na długie wyprawy. Piesek na pewno nie znudzi się rzucanym mu patykiem, czy ulubioną zabawką. W domu dobrze jest zapewnić mu obecność wystarczającej ilości różnorodnych zabawek, żeby mógł sam znajdować sobie ciekawe zajęcia. Na spacerach powinno się zachować ostrożność. Instynkt łowiecki jest bardzo silny, więc piesek bez smyczy może zapędzić się za napotkanym zwierzakiem i po prostu zgubić. Dlatego najlepiej jest wyposażyć go w dobrze widoczne odblaskowe szelki i adresatkę z numerem telefonu.

Jaka jest długość życia psa rasy Shiba inu?

Długość życia psa rasy Shiba inu to od 12 lat do 15 lat.

Ile kosztuje szczeniak Shiba inu z hodowli?

Szczeniak psa rasy Shiba inu pochodzący z dobrej hodowli może kosztować 7-8 tys. zł.

Ile waży dorosły pies rasy Shiba inu?

Dorosły pies rasy Shiba inu waży od 8 kg do 11 kg, a suka od 6,8 kg do 9 kg.