Hodowla Grzywaczy chińskich

Grzywacz chiński – już sama nazwa zdecydowanie zobowiązuje. Kto nie miał okazji widzieć tej rasy, to zapewne wyobraża sobie dostojnego, dużego psa z bujnym włosem, szczególnie w okolicach głowy i szyi. Okazuje się jednak, że jest to piesek delikatny, nieduży, poruszający się z wielką gracją, ale również bardzo energiczny. Jego cechą wyjątkową jest ekstrawagancka fryzura na głowie i brak włosa.

Grzywacz chiński – jak wybrać dobrą hodowlę?

Jest to rasa bardzo charakterystyczna i rozpoznawalna, a także droga. Zapewne na jej popularność wpłynął niezwykły wygląd, ale również charakter tych piesków jest wyjątkowy i świetnie sprawdzają się w roli psów kanapowych. Aby jednak osobnik odznaczał się pięknym wyglądem, wzorcowym charakterem i nie był obarczony chorobami genetycznymi, to najlepszym wyjściem jest zaadoptowanie grzywacza chińskiego z renomowanej hodowli. Są to przede wszystkim hodowle zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce, których wykaz bez problemu znajdziemy w internecie. W renomowanych hodowlach do rozrodu dopuszczane są tylko zdrowe i wzorcowe osobniki, dzięki temu mamy gwarancję, że unikamy nie tylko ryzyka genetycznych chorób, ale również nas pies będzie idealnym przedstawicielem rasy zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru. I oczywiście będzie posiadał rodowód.

Ile kosztuje szczeniak grzywacz z hodowli?

Jak wyżej zostało wspomniane, jest to rasa, która nie należy do tanich. Oczywiście na cenę pieska składa się bardzo wiele czynników, ale najtańszy z dobrej hodowli to koszt około 3 500 złotych. Kwota ta jednak może uróść do nawet 7 000 złotych i więcej – wszystko zależy od tego, jakich piesek miał rodziców, a także jak bardzo wpisuje się we wzorzec rasy. Szczeniak, którego rodzice odnosili sukcesy na psich wystawach, będzie znacznie droższy. Zdecydowanie należy unikać szczeniaka za dużo niższe kwoty – jest to prawie gwarancja, że dużo więcej wydamy na jego leczenie i wizyty u weterynarza. A tego na pewno każdy chce uniknąć.

Najlepsze hodowle grzywaczy chińskich

• Z Posiadłości Szaleństwa
• So Close To Blue
• Creciente Estrella
• Dream Of Coffee
• Athel Loren
• Samvalge
• Insolite Familier

Historia rasy

Choć nazwa rasy sugeruje, że ich pochodzenie może być związane z Chinami, to tak naprawdę nie ma na to udokumentowanych faktów. Wiadomo jednak, że jest to bardzo stara rasa, a pierwsze wzmianki o tych charakterystycznych psach pojawiły się już w XII wieku p.n.e. Prawdopodobnie pełniły funkcję psów świątynnych i towarzyszyły mnichom. W okresie między II w. p.n.e. a II w .n.e. trafiły również na dwór cesarski dynastii Han. Szczególnym szacunkiem otaczano mniejsze osobniki, natomiast te większe zdarzało się, że były zjadane. Na innych kontynentach grzywacze pojawiły się za sprawą statków handlowych, gdzie służyły m.in. jako szczurołapy. Przyjmuje się również, że są one krzyżówką nagiego psa meksykańskiego i peruwiańskiego z długowłosymi miniaturkami. Największą popularność zdobyły w USA i stamtąd również pochodzi wzorzec rasy. Oficjalnie za rasę uznano je dopiero w roku 1972.

Grzywacz chiński – opis rasy

Są to psy nieduże, ale bardzo zgrabne, zwinne, delikatne i dobrze zbudowane, poruszają się z gracją. Ich sylwetka wpisana jest w trójkąt – mają długie i smukłe nogi, a tułów prosty o umiarkowanej długości. Ze względu na budowę ciała wyróżnia się dwie odmiany – o mocniejszym oraz delikatniejszym szkielecie, a ze względu na włos – grzywacza chińskiego długowłosego oraz bezwłosego. Bezwłose posiadają, tzw. grzywkę na głowie, która często określana jest mianem ekstrawaganckiej, a także długi włos na ogonie i dolnej części nóg, pozostała część ciała jest goła. Druga odmiana posiada efektowny, długi włos. Psy maja wąską kufę, ale nie szpiczastą, uszy są osadzone nisko, duże i stojące lub zwisające (w odmianie owłosionej), a oczy bardzo ciemne.

Głowa	Wydłużona z wyraźnie zaznaczonym stopem, lekko zaokrąglona. Skóra na głowie bez fałdów, policzki i wargi suche, bez obwisłych fafli.
Kufa	Zwężająca się w kierunku trufli nosowej, niespiczasta.
Lusterko nosowe	Może mieć różne barwy.
Oczy	Ciemne, w kształcie migdała, osadzone szeroko.
Uszy	Duże, osadzone na wysokości zewnętrznych kącików oczu, stojące, pokryte długimi piórami lub bez nich. U odmiany długowłosej uszy mogą być opadające. U odmiany bezwłosej na głowie charakterystyczna długa i gęsta grzywa, rozpoczynająca się na wysokości stopu.
Szczęki	Mocne z kompletem zębów ustawionych w zgryzie nożycowym.
Szyja	Długa, wysmukła, lekko łukowata.
Klatka piersiowa	Głęboka i szeroka bez wyraźnie zaznaczonego przedpiersia.
Zad	Muskularny, a lędźwie mocne.
Ogon	Długi, prawie prosty, pokryty obfitym włosem.
Kończyny	Kończyny przednie długie i smukłe, ustawione pod tułowiem, natomiast tylne rozstawione szeroko. Łapy tzw. zajęcze – długie i wąskie z wydłużonymi paliczkami, głównie kończyn piersiowych. Na wysokości nadgarstków i stępu dłuższy włos tworzy skarpetki.

Umaszczenie psów

Ich szata jest najbardziej charakterystyczną cechą, która posiada zarówno liczną rzeszę wielbicieli, jak i przeciwników. Najwięcej kontrowersji wzbudza oczywiście odmiana bezwłosa. Grzywacz chiński bezwłosy długą sierść posiada tylko na głowie, ogonie i kończynach, reszta ciała jest goła, a skóra bardzo delikatna i gładka, która w ciągu roku może zmieniać swój odcień, ponieważ opala się tak jak ludzka. Odmiana długowłosa, czyli tzw. Powder Puff, posiada długie i efektowne włosy, pod którymi znajduje się podszerstek. Obydwie odmiany występują w szerokiej gamie kolorystycznej. Są grzywacze chińskie białe, morelowe, czekoladowe, czarne, trójkolorowe i niebieskie/szare. Łatwo sobie wyobrazić, jak efektowny może być ich wygląd.

Waga i wielkość grzywacza chińskiego

Są to nieduże i delikatne pieski, które osiągają wysokość od 28-33 cm dla samców i od 23-30 cm dla suczek. Ich waga adekwatna jest także do wzrostu i osiąga wartość od 3-5 kg lub nieco więcej. Największym uznaniem na wystawach cieszą się jednak osobniki poniżej 5 kg. Mimo że są nieduże i posiadają delikatną budowę, to są bardzo zwinne i energiczne.

Charakter grzywacza chińskiego i skłonność do szczekania

Grzywacz chiński, choć z wyglądu dość osobliwy i często ekstrawagancki (głównie za sprawą grzywki), to w charakterze jest całkiem zwyczajnym psem o bardzo miłym, radosnym i przyjacielskim usposobieniu. Choć dla obcych może wydawać się nieco wyniosły (traktuje ich z rezerwą), tak dla rodziny jest świetnym towarzyszem w czasie codziennych zajęć. Bywa delikatny i czuły, a także figlarny i zabawny. Zdecydowanie wymaga delikatnego, subtelnego traktowania i nie bywa praktycznie w ogóle agresywny. Zdecydowanie nie podważa autorytetu swojego właściciela, a tak samo oddany jest wszystkim członkom rodziny. Będzie czujnie i radośnie towarzyszył nam zarówno podczas codziennych czynności, zabaw, jak i zwykłego zalegania na kanapie.

Skłonność do figlów, a także czujność i żywiołowość sprawiają, że grzywacz może szczekaniem zawiadamiać o wszystkim, co zwróci jego uwagę, ale rasa ta jednak zaliczana jest do dość cichych i rzadko szczekających, ale takie rezultaty osiąga się przede wszystkim dzięki socjalizowaniu już w okresie szczenięcym. Nie są więc raczej hałaśliwymi i uciążliwymi pupilami, ale oczekują również takiej atmosfery wokół siebie – w ferworze domowych krzyków i niepokoju mogą bardzo szybko zacząć reagować podobnie jak członkowie rodziny i po prostu szczekać, a także objawiać agresję lękową.

Pielęgnacja psa rasy grzywacz chiński

Są to zwierzęta, które nie wymagają szczególnej pielęgnacji. Przede wszystkim nie linieją, więc nie musimy się martwić, że dwa razy do roku będziemy męczyć się z uciążliwymi, ogromnymi ilościami sierści na ubraniach i meblach. Odmiana długowłosa wymaga codziennego szczotkowana, co jest całkiem naturalne, ale włosy są delikatne, miękkie i nie sprawiają trudności w codziennej pielęgnacji. Natomiast w przypadku gołych grzywaczy chińskich należy zadbać nie tylko o dobrze ufryzowaną grzywkę, łapy i ogon, ale również pozostałą, gołą część ciała. O fryzurę na głowie możemy zadbać sami, ale jeśli nie posiadamy takich umiejętności, to najlepiej zlecić to groomerowi. Koniecznie nie można zapomnieć o jego skórze w czasie lata, która wymaga zabezpieczenia przed promieniowaniem UV. Psa powinno się również kąpać co kilka tygodni w delikatnych szamponach, a po zabiegu skórę zabezpieczyć odpowiednimi balsamami. Profilaktycznie należy także zadbać o pazury oraz zęby pupila. Zimą zdecydowanie trzeba zabezpieczyć gołą skórę ciepłym sweterkiem.

Czym karmić grzywacza chińskiego?

Tym niedużym pieskom najlepiej podawać 4-5 mniejszych posiłków dzienne. Można zarówno zdecydować się na gotową karmę lub samodzielne przygotowywanie posiłków, ale należy pamiętać o tym, aby były one odpowiednio zbilansowane. Posiłki powinny być średnio białkowe i zawierać najważniejsze witaminy i mikroelementy – tylko dzięki temu możemy być pewni, że zapewniamy pupilowi prawidłowy rozwój. Mogą zdarzać im się alergie pokarmowe, więc przy zmianie karmy warto robić to stopniowo i bacznie obserwować zwierzaka. Mają one tendencję do nadmiernego przybierania na wadze, a szczególnie odmiana długowłosa, więc warto przyglądać się sylwetce naszego grzywacza, czy czasem nie jest ona zbyt obfita w zbędny tłuszczyk.

Szkolenie i wychowanie

W przypadku grzywacza chińskiego wychowanie i socjalizacja już w szczenięctwie przynosi bardzo dobre i trwałe rezultaty, a my zyskujemy dobrze wychowanego i grzecznego psa, którego możemy być pewni w każdej sytuacji. Opiekun jest dla niego prawdziwym autorytetem i oczekuje pochwał, więc szkolenie w jego przypadku przebiega łatwo i sprawnie. Warto socjalizować go już jak najwcześniej i posłać do psiego przedszkola, gdzie oswoi się nie tylko z psami innych ras, ale również nowymi sytuacjami i obcymi ludźmi. Lubi zabawę, więc chętnie i szybko uczy się nowych sztuczek, warto więc dawać mu ku temu sposobność. Oczekuje jednak delikatnego i subtelnego traktowania, należy więc uważać zarówno na gesty, jak i ton głosu, z jakim się do niego zwracamy. Poza tym konieczna jest konsekwencja w wychowaniu wszystkich członków rodziny, ponieważ ten słodziak bardzo łatwo potrafi owinąć sobie wokół palca swojego właściciela. A jak raz pozwolimy mu zasypiać w pościelach, to nie oczekujmy, że szybko go tego oduczymy.

Długość życia

Jak większość małych ras grzywacze chińskie żyją dość długo, bo nawet do 18 lat. Średnia długość życia to zazwyczaj 13 -15 lat. Zależy ona w dużej mierze od warunków, w jakich zwierzę żyje. Jak i w przypadku każdej innej rasy bardzo duże znaczenie ma właściwa pielęgnacja, karmienie i regularne wizyty u weterynarza.

Na jakie choroby szczególnie narażone są grzywacze chińskie?

Każda rasa ma jakieś swoje skłonności do pewnych dolegliwości i schorzeń i tak jest również w przypadku grzywacza chińskiego. Odmiana bezwłosa narażona jest przede wszystkim na problemy z uzębieniem, w tym próchnicę, a zdarzają się również wady uzębienia. Jest to więc zakres, o który należy dbać profilaktycznie już od szczenięctwa. Także goła skóra może ulegać przesuszeniu, alergiom i może na niej rozwijać się stan zapalny, ale aby tego uniknąć, wystarczy odpowiednia pielęgnacja. Rasa ta również ma skłonności genetyczne do pewnych chorób, które mogą przytrafić się przede wszystkim już starszym pupilom. Są to przede wszystkim schorzenia kardiologiczne oraz problemy ze wzrokiem, np. zwichnięcie soczewki, zanik siatkówki, zaćma, jaskra oraz zespół suchego oka. Warto pamiętać, że szczenięta z dobrej hodowli, to prawie gwarancja, że uda nam się uniknąć tych chorób.

Zalety i wady grzywacza chińskiego

Brak włosa i imponująca grzywka mogą być zarówno wadą, jak i zaletą – na pewno pupil będzie przyciągał spojrzenia, a wtedy trzeba liczyć się również z różną reakcją ze strony ludzi. Poza tym w zimnych miesiącach musimy koniecznie pamiętać o ubranku dla niego. Wśród wad wymienia się także nieufność do nieznajomych. W stosunku do rodziny możemy natomiast liczyć na pełne oddanie, życzliwość i ciągłe towarzystwo radosnej i ciepłej iskierki, która w swoich właścicieli będzie wiernie wpatrzona. Jest to także pies skory do zabawy i ruchu, ale świetnie zaadaptuje się również w mieszkaniu w bloku ze starszą osobą. Nie jest także trudny w pielęgnacji. Wśród zalet wymienia się również to, że jest to dobry pies dla alergika. Co prawda nie ma dowodów na to, że włos grzywacza nie wywołuje uczuleń, ale prawdą jest, że niektórzy alergicy nie odczuwają takich objawów, jak w przypadku innych ras. Związane jest to zapewne z samą strukturą włosa, mniejszą ich ilością i brakiem obfitego linienia.

Szczególne wymagania psów tej rasy

Jak już wcześniej zostało wspomniane, jest to rasa mało problematyczna, która nie wymaga szczególnych zabiegów i opieki. To, z czym jednak należy się liczyć, to w przypadku odmiany bezwłosej właściwe zadbanie o gołą skórę pupila. Jest ona wrażliwa na zimno i promieniowanie słoneczne, więc zimą konieczne jest ubranko, a latem krem z filtrem, jeśli zwierzę dużo przebywa na słońcu. Także sama grzywka może wydawać się nieco problematyczna i najlepiej jej pielęgnację zlecić profesjonalnemu groomerowi. Grzywacz chiński potrzebuje do szczęścia także uwagi swojego właściciela, więc nie liczmy na to, że czas będzie spędzał w samotności. Wśród krzyków i nerwowej atmosfery może stać się lękliwy i zachowywać się podobnie, więc najlepszym domem dla niego będzie ten, gdzie panuje spokojna i życzliwa atmosfera. Trzeba mu również zapewnić codzienną porcję ruchu, ale w zupełności wystarczy lekki spacer z właścicielem i zabawa w domu.

Podejście do innych zwierząt i dzieci

Grzywacz chiński jest psem do towarzystwa, więc idealne odnajdzie się w rodzinach, gdzie są dzieci. Przede wszystkim będzie aktywnie uczestniczył w zabawach i spacerach, uczył się nowych sztuczek, a także zaśnie na łóżku w uściskach małych rączek. Jest bardzo tolerancyjny w stosunku do dzieci, a nawet będzie wykonywał ich polecenia. Zdrowe i dobrze wychowane zwierzę nie wykaże się również żadną agresją, ale jest dość wrażliwe i delikatne, dlatego szczególnie bardzo małe dzieci należy uczulać na jego odczucia i uczyć je właściwego zachowania w stosunku do zwierząt. Grzywacz chiński jest także tolerancyjny w stosunku do innych zwierząt, nawet kotów, ale może być w stosunku do nich lękliwy, dlatego warto go w tym kierunku socjalizować.