Hodowla Cavalier king Charles spaniel

Cavalier king charles spaniel to może niezbyt popularna w Polsce rasa małych psów, ale z pewnością warta zauważenia. W towarzystwie cavalierów trudno się nudzić, ponieważ są świetnymi kompanami dla całej rodziny.

Jak wybrać dobrą hodowlę psów tej rasy i jaki jest koszt szczeniaka?

Niektórym osobom wydaje się, że wystarczy znaleźć miejsce, gdzie sprzedaje się psy z rodowodem, aby kupić prawdziwego cavaliera. Niestety tak nie jest. Nawet pseudohodowcy mogą po prostu wydrukować sobie rodowód. Dlatego trzeba wybierać spośród hodowli zrzeszonych w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP), który należy do prestiżowej i największej organizacji kynologicznej na świecie, czyli Fédération Cynologique Internationale (FCI). Wyłącznie wtedy można nabyć starannie wyselekcjonowane pieski pod kątem wzorca rasy, ale również psychiki czworonoga. Każdy miot jest kontrolowany, a szczenięta zaszczepione i odrobaczone.

Hodowle bez rekomendacji ZKwP mają z reguły psy, które nie przeszły pozytywnie selekcji Związku Kynologicznego. W związku z tym ich wygląd, ale też zachowanie może nieco odbiegać od wzorca. Bywa, że cavalier nagle przejawia jakieś zachowania agresywne, które zupełnie nie pasują do tych łagodnych maluchów.

Cavalier king charles spaniel cena

Sprawdzone hodowle na szczęście łatwo znaleźć w internecie. Uzasadnione podejrzenia co do uczciwości hodowcy wzbudza z pewnością zaskakująco niska cena szczeniaków. Przed zakupem warto też sprawdzić, w jakich warunkach przebywają psy i jak są karmione. Koszt szczeniaka z rodowodem FCI z renomowanej hodowli wynosi od 3 000 zł wzwyż, więc tanio nie jest, ale przynajmniej bezpiecznie.

Najlepsze hodowle Cavalier king charles spaniel

• Anielska Sfora
• Asesoramiento
• Brit Artemis
• Bursztynek Chojnicki
• Cavisiowy Gaj
• Cavolli
• Cherish Forever
• Clayview
• Emporio Arcadio
• Ex Imo Corde
• Moonland
• Sylena
• Trzy Metry Nad Niebem
• Tuve La Suerte
• Z Bobrownikowego Raju
• Ze Szlachetnego Rodu

Cavalier king charles spaniel – historia rasy

Nie ma pewności wśród kynologów w kwestii pochodzenia tej rasy. Przypuszczalnie wywodzią się od czarnego hiszpańskiego psa na trufle albo od biało-czarnych spanieli włoskich bądź maltańskich, które skrzyżowano z psami z Dalekiego Wschodu na początku XIII wieku. W każdym razie protoplastą był niewątpliwie mały pies myśliwski towarzyszący arystokracji.
Cavaliery od początku stały się wręcz ulubieńcami dam dworów królewskich, a szczególnie dynastia Stuartów upodobała sobie te sympatyczne pieski. Nikogo zatem nie dziwiły cavaliery biegające po komnatach, a nawet uczestniczące w obradach parlamentu brytyjskiego, co zagwarantował im specjalnym dekretem ich miłośnik i ten, któremu zawdzięczają swoją nazwę, czyli król Karol II (king Charles). O popularności rasy wśród arystokracji świadczą też obrazy wielu mistrzów z Rubensem, Tycjanem i Rembrandtem na czele, na których widać te urocze psiaki.

Jednak w XIX wieku na dworach zaczęła się moda na mopsy i pekińczyki. Zaczęto również je krzyżować z cavalierami. W efekcie coraz bardziej zacierał się pierwotny wzorzec rasy. Prace nad odtworzeniem, a zarazem ujednoliceniem rasy cavalier king charles spaniel rozpoczęto w latach 20. ubiegłego wieku. Przyczynił się do tego Roswell Eldridge, który z zadziwieniem patrzył na czworonogi uczestniczące w wystawie, ponieważ żaden z psów king charles spaniel nie przypominał tych znanych z obrazów. Dlatego postanowił zorganizować konkurs dla hodowców, aby przywrócić ten stary wzorzec. Pierwowzorem odtworzonej rasy stała się suka Ann’s Son. Dla rozróżnienia z king charles spaniel o krótkim pysku i płaskiej kufie rasa mocniej przypominająca swoich poprzedników otrzymała nazwę cavalier king charles spaniel. W naszym kraju cavaliery pojawiły się w latach 70. ubiegłego wieku, a pierwsze szczeniaki urodziły się w roku 1981.

Wzorzec i wygląd psa

Cavalier king charles spaniel to rasa pochodząca z Wielkiej Brytanii. Należy do IX grupy według nomenklatury FCI, co oznacza psy ozdobne i do towarzystwa oraz sekcji 7, która obejmuje angielskie spaniele miniaturowe. Wzorzec racy jest wpisany pod numerem 136. To pieski o proporcjonalnej budowie, ale małe. Warto jednak podkreślić, że są nieco wyższe i cięższe w porównaniu z king charles spanielami – mają też większe nosy. Ich przedział wagowy powinien wynosić od 5,4 do 8 kg. Osiągają około 33 cm w kłębie.

Głowa tych niezwykle sympatycznych psiaków jest niemal płaska między uszami. Kufa się zwęża, ale nie może być spiczasta. Jej długość wynosi ok. 3,8 cm. Na czarnych nozdrzach niedozwolone są cieliste plamy. Cavaliery według wzorca powinny mieć szeroko rozstawione, okrągłe i duże oczy w ciemnej kolorystyce, jednak nie mogą być wyłupiaste. Ich zwisające uszy charakteryzują się mocnym owłosieniem – tak zwanym opiórowaniem, a także wysokim osadzeniem. Uzębienie występuje w pełnym zgryzie nożycowym z zachodzącymi górnymi zębami na dolne. Szyja jest delikatnie łukowata, a grzbiet prosty. Długość dobrze osadzonego ogona powinna być proporcjonalna w stosunku do całego ciała, a owłosione łapy zwarte.

Głowa	Okrągła, płaska między uszami.
Oczy	Ciemne, okrągłe, niewyłupaste i rozstawione szeroko.
Uszy	Długie, obficie owłosione, osadzone wysoko.
Stop	Słabo zaznaczony a kufa stosunkowo krótka.
Nozdrza	Dobrze wykształcone, pigmentowane na czarno.
Szczęki	Mocne, z kompletem zębów ustawionych w zgryzie nożycowym.
Szyja	Łukowata, przechodząca w krótki i zwarty tułów.
Ogon	Długi, noszony wysoko, ale nie ponad linią grzbietu.
Kończyny	Proste z mocno owłosionymi łapami.

Charakterystyczne umaszczenie cavalierów

Uroku tym sympatycznym psom dodaje jedwabista, błyszcząca i długa sierść – najczęściej prosta, ale wzorzec rasy dopuszcza lekkie falowanie. Możliwe jest występowanie 4 typów umaszczenia – 2 łaciate i 2 jednokolorowe.

• Blenheim – odmiana łaciata z latami w odcieniu kasztanoworudym, które są rozmieszczone na białoperłowym tle. Pożądaną cechą jest biała plama między uszami w kształcie rombu;
• Tricolor (trójkolorowe) – równo rozmieszczone łaty czarne i białe;
• Ruby – jednolity kolor głębokiej czerwieni bez żadnych znaczeń i łat;
• Czarne podpalane – sierść kruczoczarna, a na policzkach, nad oczami, we wnętrzu uszu, pod spodem ogona i na klatce piersiowej występują podpalania. Niedopuszczalne są natomiast białe znaczenia.

Należy podkreślić, że wzorzec rasy nie dopuszcza nie tylko innych kolorów, ale też innego rozmieszczenia łat.

Charakter cavalierów

Psy rasy cavalier king charles spaniel cechuje niezwykła łagodność i przyjazne nastawienie do całego świata. Taka otwartość może czasami sprawiać problem na spacerze, kiedy pupil zbyt ufnie podejdzie do agresywnego osobnika. Dlatego warto uważać, aby nie narazić małego czworonoga na stres i pogryzienie.
Cavaliery doskonale się dogadują z innymi psami, ale też kotami, królikami, a nawet papugą. Nadają się zatem do domów, w których żyją także inne zwierzęta.

Natomiast trzeba pamiętać, że są mocno wpatrzone w człowieka i szybko przywiązują się do swojego opiekuna. Uwielbiają z nim przebywać, więc codzienne pozostawianie pupila samego na kilka godzin może doprowadzić pieska do stanów depresyjnych i zrodzić w nim lęk separacyjny. To przytulania i pieszczoty sprawiają cavalierom najwięcej satysfakcji. Chcą być w centrum uwagi, więc obojętność ze strony opiekunów sprawia im duży ból.

Te wrażliwe pieszczochy łatwiej czegoś nauczyć spokojem i łagodnością niż karceniem i podnoszeniem głosu. Idealnie nadają się dla rodzin z dziećmi i chętnie się bawią z najmłodszymi domownikami. Ważne tylko, aby dzieci pamiętały o delikatnym obchodzeniu się z tym małym pieskiem. Wrzaski, ciąganie za ogon czy zmuszanie do zabawy zdecydowanie nie są wskazane w kontaktach z wrażliwym cavalierem.

Warto natomiast podkreślić, że ta rasa należy do najmniej szczekliwych. Dobrze jednak już od wieku szczenięcego temperować zachowania hałaśliwe, jeżeli takie się pojawiają. Zdarza się, że u psa żyjącego w domu z ogrodem rodzi się dość silny instynkt terytorialny, co wiąże się z częstszym szczekaniem.

Kanapowiec z potrzebą ruchu

Spaniel cavalier bardzo lubi leżeć ze swoim opiekunem na kanapie, ponieważ liczy wtedy na dużą porcję pieszczot. Jednocześnie nie pogardzi aktywnością fizyczną, która zresztą dobrze mu robi – pozbawiony odpowiedniej dawki ruchu może niebezpiecznie przybierać na wadze.
Mimo że to pies do towarzystwa, to jednak o korzeniach myśliwskich. Nie należy jednak obawiać się ucieczek, ponieważ ta rasa nie wykazuje takich skłonności. Obecnie ten instynkt łowiecki jest mocno przytłumiony, ale i tak cavaliery uwielbiają zabawy węchowe i psie sporty jak agility. Warto przy tym pamiętać, aby trening nie był zbyt forsowny ze względu na delikatną budowę ciała pieska.

Te wesołe psy lubią zabawę z ludźmi, ale też z innymi czworonogami. Chętnie pobiegną po niedużą piłeczkę albo zajmą się miękką maskotką. Spacer w szybkim tempie też sprawia im radość.

Zdrowie cavalier king charles spaniela

Długość życia cavalierów wynosi od 9 do 14 lat. W przypadku chorób pospolitych wykazują dobrą odporność. Gorzej z chorobami o podłożu genetycznym, co wynika z historii hodowlanej. Podstawowym problemem okazuje się MVD, czyli niedomykalność zastawki dwudzielnej serca. Ta poważna przypadłość objawia się z reguły późno. Dlatego psy hodowlane powinny mieć przeprowadzane corocznie badania pod tym kątem. Jeżeli w osłuchaniu pojawiają się szmery, to konieczna jest dalsza diagnostyka. Przy wyborze szczeniaka warto zatem zwrócić uwagę, czy jego rodzice cieszą się dobrym zdrowiem – im są starsi, tym większe szanse, że ich potomstwo nie zostanie obarczone poważnymi schorzeniami.

Kolejną chorobą o podłożu genetycznym, która ujawnia się już u dorosłych psów, jest zespół Arnolda-Chiariego. W jej przebiegu zakłócony zostaje swobodny przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego, co prowadzi do wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego i zaburzeń neurologicznych.

Pieski tej rasy wykazują tendencję do pojawia się chorób oczu. Dlatego warto raz w roku zabrać pupila na badania okulistyczne, a na co dzień przemywać oczy solą fizjologiczną. Cavalierom zdarza się także wypadanie rzepek i małopłytkowość. Coraz częściej cierpią z powodu alergii, a ich krótki pysk sprawia, że podczas upałów łatwo się przegrzewają.

Prawidłowe karmienie cavalierów

Cavalier king charles spaniel jest łakomczuchem i jeszcze wykazuje tendencję do szybkiego przybierania na wadze, więc kwestie żywienia okazują się niezwykle istotne. Dietę należy dobrze przystosować zarówno do trybu życia pupila, jak i jego wieku. Oczywiste wydaje się, że młody i aktywny pupil może dostać pokarmy o podwyższonym poziomie energetyczności, natomiast starszy czworonóg, który rzadko rusza się kanapy powinien dostawać jedzenie o obniżonej zawartości tłuszczu i w mniejszych porcjach.

W przypadku gotowych karm optymalnym wyborem okazują się wysokogatunkowe karmy o dużej zawartości białka. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby samodzielne przygotowywać pożywienie dla swojego pupila. W takiej sytuacji trzeba zwracać uwagę jakość i świeżość mięsa i nie zapominać o dodatku warzyw. Warto przy tym dietę uzupełniać preparatami mineralno-witaminowymi.

Odpowiednia pielęgnacja

Każdy opiekun powinien zwrócić uwagę na kwestię pielęgnacji cavaliera, którą należy przeprowadzać systematycznie. Długa i jedwabista sierść wypada przez cały rok, ale w niewielkich ilościach. Poza tym łatwo ją zebrać. Wymaga jednak czesania co najmniej raz w tygodniu, najlepiej za pomocą szczotki pudlówki, szczotki z naturalnego włosia lub metalowego grzebienia.. W niektórych miejscach często tworzą się kołtuny – na uszach, pod pachami i w pachwinach.. Po spacerze dobrze też przyjrzeć się, czy w sierści nie ma błota, rzepów lub trawy. Cavaliery powinny prezentować się naturalnie, więc ich się nie trymuje, ani nie strzyże.

Psy tej rasy można kąpać rzadko, zazwyczaj po długich spacerach w niesprzyjających warunkach atmosferycznych. Stosuje się wtedy specjalistyczne szampony do długiego i delikatnego owłosienia. Czasami konieczna jest też odzywka. Ze względu na skłonność do odkładania się kamienia nazębnego należy już od szczeniaka przyzwyczajać pupila do mycia zębów albo podsuwać mu odpowiednie gryzaki. Uwagi wymagają również oczy, które dobrze przemywać solą fizjologiczną. Konieczne jest ponadto sprawdzanie uszu, czy nie dochodzi do rozwoju stanów zapalnych.

Szkolenie i wychowanie cavalierów

Te miłe psiaki charakteryzują się dużą ufnością w stosunku do swojego opiekuna. Z przyjemnością aportują i uczą się reakcji na nowe komendy. Trzeba jednak pamiętać o ich delikatności i wrażliwości. Dlatego dużo gwałtownych ruchów nie jest wskazanych, podobnie jak krzyki, które mogą skutkować lękiem. To łagodne traktowanie sprawia, że cavaliery chętnie nabywają nowych umiejętności. Warto jednak być cierpliwym i konsekwentnym, a jedocześnie mieć świadomość, że bezwzględne posłuszeństwo nie leży w ich naturze, jeżeli trening przeprowadza się w atmosferze dużego nacisku i nerwowości. Przy ostrym traktowaniu pies rasy cavalier king charles spaniel często zamyka się w sobie i traci naturalną radość życia.

W wychowaniu cavalierów można wykorzystać fakt, że są łakomczuchami. Zachęta w postaci smakołyku zawsze działa. Idealnie sprawdza się również kliker. Ważne natomiast, aby im za bardzo pobłażać, ponieważ wtedy wykorzystają słabość opiekuna. W przypadku młodych psów lepiej nie spuszczać ich ze smyczy w ruchliwych miejscach – kiedy pupil czegoś się przestraszy (np. klaksonu), to może ruszyć przed siebie i w ogóle nie reagować na wołanie.

Zalety i wady tej rasy

To wyjątkowo sympatyczne psiaki, które szybko i mocno przywiązują się do swoich opiekunów. Są im wierne i niezwykle ufne. Ich łagodny charakter sprawia, że świetnie się dogadują zarówno z ludźmi, jak zwierzętami. Wykazują dużo cierpliwości do dzieci i chętnie się z nimi bawią. Bez problemu adaptują się do niemal każdych warunków, więc można zabrać je sobą wszędzie. Pies rasy cavalier king charles spaniel łatwo się uczy i lubi niektóre psie aporty. Co ważne, jest mało hałaśliwy. Nadaje się nawet dla początkującego właściciela.
Wymaga jednak systematycznie przeprowadzanych zabiegów pielęgnacyjnych, Jest też łakomczuchem, więc czasami zbiera odpadki, co później odchorowuje.